کد مطلب:137386 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:290
علی (پدر)
حضرت علی علیه السلام شخصیتی است كه خداوند سبحان در كتابش قرآن مجید، و رسول اكرم صلی الله علیه و اله در سنت و سخنانش او را مورد مدح و ستایش قرار داده اند، و میلیون ها انسان به ولایت و محبت او گرویده اند. و نیز بسیاری از دانشمندان جدید و قدیم و محدثین شیعه و سنی، و حتی دانشمندان غیر مسلمان شرق و غرب، هزاران جلد كتاب پیرامون فضایل و مناقب آن حضرت تألیف كرده اند. با این همه هنوز بسیاری از فضایل وجودی آن امام ناگفتنی مانده و تا روز قیامت نیز ناگفتنی خواهد ماند.
«كتاب فضل ترا آب بحر كافی نیست
كه تر كنی سر انگشت و صفحه بشماری»
لذا در این جا به ذكر حدیثی از بیانات گهربار آن حضرت و توضیح آن اكتفا می كنم كه فرمود:
«نحن اهل البیت لا یقاس بنا احد» [1] .
ما اهل بیت (رسول خدا) هستیم، احدی با ما مقایسه نمی شود. جاحظ در شرح این جمله چنین می گوید:
علی راست گفت كه: «نحن اهل البیت لا یقاس بنا احد» و چگونه می توان دیگران را با خاندانی قیاس كرد كه رسول خدا صلی الله علیه و اله، و دو گوهر پاك: علی و فاطمه علیهاالسلام، دو ریحانه و فرزند پیامبر: حسن و حسین علیهما السلام، و حمزه و جعفر طیار، و سید و آقای مكه عبدالمطلب، و ساقی حاجیان عباس حلیم بطحا و نجد از آنها است؟ چگونه با ایشان قیاس كنیم در حالی كه همه ی خیر و سعادت در این خاندان جمع است، انصار حقیقی كسی است كه آنها را یاری كند، و مهاجر واقعی كسی است كه به سوی ایشان مهاجرت كرده و با ایشان باشد، و راستگو كسی است كه آنها را تصدیق كند، و فاروق كسی است كه درباره ی آنها بین حق و باطل را فرق گذارد، و حواری و یاور واقعی، یاور آنهاست، و ذوالشهادتین [2] كه در راه آنها جانبازی و جانفشانی كرد از آنهاست. و بالاخره خیر و سعادتی وجود ندارد مگر در خانه ی آنها و برای آنها و از جانب آنها.
و رسول خدا صلی الله علیه و اله خاندانش را بسیار ستوده و فرمود: «من در بین شما بعد از خود دو جانشین به جا می گذارم: یكی كتاب خدا، ریسمانی
است كه از آسمان به سوی زمین كشیده شده، و عترت و اهل بیتم؛ خداوند لطیف و خبیر مرا مطلع كرده كه این دو از هم جدا نمی شوند تا این كه مرا در كنار حوض ملاقات كنند». و اگر اهل بیت مانند دیگران بودند، عمر هنگامی كه از فاطمه علیهاالسلام خواستگاری كرده بود نمی گفت: «من از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم كه فرمود: هر حسب و نسبی روز قیامت قطع می شود، مگر حسب و نسب من». از این رو اگر بخواهیم زندگی شرافتمندانه ی علی علیه السلام و مقام كریمانه و مناقب و فضایل درخشنده ی او را جمع آوری و تدوین كنیم، طومارهای بسیاری صرف می شود، چه این كه او دارای شخصیتی صحیح، اصلی ارجمند و كریم، رتبه ای عظیم، كرداری ارزشمند، علمی فراوان، بیانی عجیب، زبانی بلیغ و خطیب، سینه ای وسیع، و اخلاقی ارزنده و درخشان است. و فضایلش بر سابقه ی پرافتخار گذشته اش شهادت می دهد».
«كتاب فضل ترا آب بحر كافی نیست
كه تر كنی سر انگشت و صفحه بشماری»
لذا در این جا به ذكر حدیثی از بیانات گهربار آن حضرت و توضیح آن اكتفا می كنم كه فرمود:
«نحن اهل البیت لا یقاس بنا احد» [1] .
ما اهل بیت (رسول خدا) هستیم، احدی با ما مقایسه نمی شود. جاحظ در شرح این جمله چنین می گوید:
علی راست گفت كه: «نحن اهل البیت لا یقاس بنا احد» و چگونه می توان دیگران را با خاندانی قیاس كرد كه رسول خدا صلی الله علیه و اله، و دو گوهر پاك: علی و فاطمه علیهاالسلام، دو ریحانه و فرزند پیامبر: حسن و حسین علیهما السلام، و حمزه و جعفر طیار، و سید و آقای مكه عبدالمطلب، و ساقی حاجیان عباس حلیم بطحا و نجد از آنها است؟ چگونه با ایشان قیاس كنیم در حالی كه همه ی خیر و سعادت در این خاندان جمع است، انصار حقیقی كسی است كه آنها را یاری كند، و مهاجر واقعی كسی است كه به سوی ایشان مهاجرت كرده و با ایشان باشد، و راستگو كسی است كه آنها را تصدیق كند، و فاروق كسی است كه درباره ی آنها بین حق و باطل را فرق گذارد، و حواری و یاور واقعی، یاور آنهاست، و ذوالشهادتین [2] كه در راه آنها جانبازی و جانفشانی كرد از آنهاست. و بالاخره خیر و سعادتی وجود ندارد مگر در خانه ی آنها و برای آنها و از جانب آنها.
و رسول خدا صلی الله علیه و اله خاندانش را بسیار ستوده و فرمود: «من در بین شما بعد از خود دو جانشین به جا می گذارم: یكی كتاب خدا، ریسمانی
است كه از آسمان به سوی زمین كشیده شده، و عترت و اهل بیتم؛ خداوند لطیف و خبیر مرا مطلع كرده كه این دو از هم جدا نمی شوند تا این كه مرا در كنار حوض ملاقات كنند». و اگر اهل بیت مانند دیگران بودند، عمر هنگامی كه از فاطمه علیهاالسلام خواستگاری كرده بود نمی گفت: «من از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم كه فرمود: هر حسب و نسبی روز قیامت قطع می شود، مگر حسب و نسب من». از این رو اگر بخواهیم زندگی شرافتمندانه ی علی علیه السلام و مقام كریمانه و مناقب و فضایل درخشنده ی او را جمع آوری و تدوین كنیم، طومارهای بسیاری صرف می شود، چه این كه او دارای شخصیتی صحیح، اصلی ارجمند و كریم، رتبه ای عظیم، كرداری ارزشمند، علمی فراوان، بیانی عجیب، زبانی بلیغ و خطیب، سینه ای وسیع، و اخلاقی ارزنده و درخشان است. و فضایلش بر سابقه ی پرافتخار گذشته اش شهادت می دهد».
[1] اين حديث در نهج البلاغه به اين الفاظ آمده: «لا يقاس بآل محمد صلي الله عليه و اله من هذه الامة احد»- خطبه ي 2، ص 45. (مترجم).
[2] مراد از «ذوالشهادتين» صحابه معروف پيامبر صلي الله عليه و اله «خزيمة بن ثابت» است، زيرا پيامبر شهادت او را مانند شهادت دو نفر محسوب كرد.